W jaki sposób mierzy się szczęście człowieka? Ostatnio oglądałem program ''dzentelmeni i wieśniacy''. Zaskoczył mnie wątek o ich marzeniach. Pisząc ''ich'' mam na myśli osoby ubogie, które myją się w zimniej wodzie, nie mają w mieszkaniu toalety czy nie mają co jeść. Odczułem, że największym marzeniem jednego uczestnika było przejechanie się szybkim, drogim samochodem - nawet na miejscu pasażera - ponieważ swoje prawko stracił prowadząc kiedyś po alkoholu. Nie wiem, jak ŹLE trzeba mieć poukładane w głowie, mając toaletę na zewnątrz, wyrzucając pety pod siebie, przeklinać do kamer co drugie słowo, ubierać się jak bezdomny - marząc tylko o takiej małej rzeczy, którą każdy może mieć na wyciągnięcie reki.
Nie masz pieniędzy na ubrania? Bardzo ciekawe skąd bierzesz codziennie na paczkę papierosów.
Zdecydowanie mając jakąkolwiek okazję do zmiany, spróbowania czegoś w nowym mieście, pokazania mi drugiej strony tego lepszego życia, co wszystko jest do osiągnięcia, NA PEWNO WYKORZYSTAŁBYM TO. Co sprawia, że ludzie lubią ''srać pod siebie'' mając wiele innych możliwości? Wygoda? Brak motywacji? Czy ja mając to co mam, na podstawie obejrzanego programu mam poczuć się szczęśliwy i spełniony mając coś przyziemnego czego inni nie mają? Nie. Ja oglądając takie programy jestem zażenowany i poddenerwowany, gotowy rzucić szklanką w ekran. Gdy słucham wzajemnego obarczania się przez kogo tak się to życie potoczyło, rozkładam ręce i przełączam kanał. PIENIĄDZE LEŻĄ NA ULICY TYLKO NIKT NIE POTRAFI ICH PODNIEŚĆ.
